اضطراب مدرسه در کودک

بازگشايي مدارس پس از تعطيلات تابستاني، به دنيا آمدن خواهر يا برادر، بيماري و يا مرگ يکي از اقوام مي تواند باعث اضطراب و دلشوره کودک شود، حتي بچه اي که قبلا اين طور نبوده ، ممکن است دچار اين اضطراب ها شود. براي رفع اين مشکل با فرزندتان درباره آنچه که در روزهاي مدرسه انجام مي داده صحبت کرده و روي نکات مثبت و جالب توجه تاکيد بيشتري کنيد. ساعات روز او را طوري برنامه ريزي کنيد تا احساس رضايت بيشتري کند. استفاده از وسايل کوچک و جالبي که به طور چشمگيري باعث کاهش اضطراب و تقويت اعتماد به نفس او مي شود بسيار موثر است.

عامل ديگري که سبب فرار کودکان از مدرسه مي شود همان ترس از مدرسه است.
بعضي کودکان 6 ساله به طور عجيبي از مدرسه مي ترسند و مدام بهانه گيري مي کنند و به مادرشان مي گويند: «من به مدرسه نمي روم و در خانه مي مانم». ترس اين کودکان ممکن است دلايل متعددي داشته باشد از جمله ترس از سوار شدن سرويس، دعوا کردن با دوستش، توبيخ شدن توسط معلم، قادر نبودن به بستن بندهاي کتاني (کفش) يا مسخره کردن او به خاطر عينکش.
براي کمک به کودک تان بايد با معلم او صحبت کنيد و شيوه جديدي را براي حل مشکل کودکتان پيدا کنيد. به عنوان مثال اگر او را مسخره مي کنند، به معلمش بگوييد تا با بچه هاي ديگر صحبت کند. اگر از سرويس مدرسه مي ترسد با راننده سرويس تماس بگيريد و از او بخواهيد که فرزندتان را با اسم صدا کرده و به او خوشامد گويد و اجازه دهد که او در رديف جلو بنشيند.
عامل ديگري که کودکان را رنج مي دهد و مانع از رفتن آنها به مدرسه مي شود اين است که کودک شما فکر مي کند که مانند ديگران  باهوش نيست.
هنگامي که کودکان براي سلامت جسماني و عقلاني به مراکز سنجش سلامت مراجعه مي کنند، اضطراب آنها به طور فزاينده اي زياد مي شود. در اين مراکز کودکان 5-6 ساله اي هستند که احساس بدي درباره موفقيت شان در مقايسه با ديگر همکلاسي هايشان دارند.
راه حل اين مساله اين است که  اگر فکر مي کنيد که فرزندتان به کمک بيشتري نياز دارد، به معلمش بگوييد به او توجه و کمک بيشتري کند يا يک معلم خصوصي برايش بگيريد. به جاي اين که سعي کنيد خودتان معلم کودک تان شويد همانند يک راهنماي خوب عمل کرده و به آن کاري که فرزندتان خوب انجام مي دهد، تکيه کنيد. او را مطمئن سازيد که در صورت اشتباه انجام دادن کاري هيچ مساله اي پيش نميآيد و تنها انتظاري که از او داريد اين است که سعي کند بهترين باشد. در انتها سعي کنيد که کودک را به مدرسه و محيط آن علاقه مند کنيد.
اين راهها را براي تشويق کودک به منظور به مدرسه رفتن بيازماييد. با نظري مساعد درباره مدرسه صحبت کنيد. روزهايي را که قرار است اتفاق خاصي در مدرسه بيفتد يا برنامه خاصي در مدرسه وجود دارد در تقويم علامت بگذاريد، مثلا به کودک بگوييد: «اين هفته قرار است تمام بچه هاي کلاس تان را براي بازديد ببرند. فکر مي کني چه چيزهاي تازه اي ببيني؟ يادت باشد همه چيز را براي من تعريف کني».
اگر دليل خاصي براي دوست نداشتن يا احساس ناراحتي فرزندتان نسبت به مدرسه وجود ندارد لازم است که شما کمي هوشيارتر و تيزبين تر باشيد تا رفتن به مدرسه براي کودک تان تبديل به يک رويداد هيجان انگيز و لذت بخش شود.